Kultowe autobusy i ich historia

Wygląd na to że po prostu Ruch nie zdążył z dystrybucją na dzisiaj ale w inne sieci mają już model dostępny.

Już jest do kupienia na stronie ruchu, 31zł z kodem rabatowym dalej obowiązującym.

Kupiłem dzisiaj SAN-a. Całkiem udany model Smile

Wojciech1500 napisał:

Już jest do kupienia na stronie ruchu, 31zł z kodem rabatowym dalej obowiązującym.

A można wiedzieć jaki to kod?

125p

Panowie są bardziej poinformowani, czy to prawda że w tej serii wyjdzie autobus Sanos ?

Jak do tej pory nic o tym nie wiadomo.

Ładny ten modelik Sana H-01. Czekam cierpliwie na paczkę w RUCH-u. Chętnie obejrzałbym teraz polskie filmy fabularne z epoki PRL, gdzie takie Sany były dość dobrze zaprezentowane. Ktoś pamięta jakiś tytuł, podpowie mi? Klasyką wśród polskich seriali jest "Droga" gdzie w pierwszym odcinku bardzo ładnie zaprezentowano Autosany H-9. Ale to już czas późniejszy. Interesują mnie filmy z udziałem naszego "pierwszego" Sana🙂

Regulamin pkt 7. Mod

Jeżeli chodzi i pierwszy powojenny polski autobus to występuje on /Star 52/ w filmie z 1954 r. "Kariera".Jest kilka scen,gdzie Jan Świderski jedzie tym autobusem do miasta.Pojawiają się tam nieznani wtedy,Kobiela i Cybulski.Zrekonstruowany H-01 pojawia się w filmie "Tatarak" z Jandą w roli głownej.Sany jak i Jelcze są w wielu polskich filmach z lat 60-tych.W filmie o polskim złocie przewożonym do Rumunii Sany , głownie H-100 stylizowane są na pojazdy przedwojenne.

Dzięki za odpowiedź. Bogata filmoteka. Może na coś uda się trafić 🙂

Od jakiegoś czasu przy okazji rozmów nt Stara N52 pojawia się, prawdopodobnie inspirowane wikipedią określenie "pierwszy powojenny polski autobus". To oczywisty błąd.
Pierwszym seryjnie produkowanym powojennym polskim autobusem był pojazd wytwarzany w latach 1947-48 w PZL Mielec na bazie podwozia Leyland LOPS 3/1.
Drugim był Fiat 666RN z nadwoziem konstrukcji prof. Panczakiewicza produkowany w Sanowagu w roku 1950.
Obydwa ww. autobusy zgodnie z ówczesnym zwyczajem nie posiadały dodatkowych polskich nazw i być może z tego powodu umknęły tropicielom polskości w powojennej motoryzacji.
Seryjna produkcja Stara N52 rozpoczęła się w roku 1953. Rok wcześniej wypuszczono krótką (10 szt.) serię informacyjną.

Możemy do tego dodać duńskie Bedfordy, na których montowano w Krakowie autobusową karoserię i wiele zdezelowanych pojazdów wojskowych,które potem przxerabiano na pojazdy typu "osinobus" lub"stonka".
Pod pojęciem pierwszy powojenny autobus miałem na myśli kompletny pojazd wyprodukowany w Polsce, a nie nadbudowy lub zabudowy jak kto woli.

San odebrany.
PLUSY:
Ogólne wrażenie pozytywne.
Dobry detal nadwozia

MINUSY:
Niezbyt szczęśliwym pomysłem było odlanie wycieraczek wraz z przednia szybą.
Mocno pancerne rurki bagażnika dachowego (do skorygowania w łatwy sposób).
Wszystkie drobne światła trzeba właściwie przemalować, bo są zalane farbą i niestarannie pomalowane.
Malowanie autobusu to zdaje się SF.

Rozwinę posty wyżej

Bedford OB z lewej strony

Jak widać poniżej na podwoziach Chevroletów też robiono seryjnie powtarzalne autobusy

O ilościach i innych sprawach związanych z tymi autobusami wciąż jest mało wiadomości
Foto z netu

Widzę, że temat powojennych autobusow nie jest jednak prosty, więc żeby nie prowadzić akademickiej dyskusji - po kolei:
Niedobór autobusow po wojnie był tak duży, że przewozy osobowe prowadzono wszystkimi dostępnymi środkami, również samochodami ciężarowymi z doraźnie zaadaptowanymi przestrzeniami ładunkowymi. Z czasem w miarę możliwości podwozia zabudowywano zamkniętymi nadwoziami pasażerskimi. Wykorzystywano do tego podwozia z demobilu lub darów UNRRA. W ten sposób powstawały pojazdy o wyższym komforcie podróżowania, nazywane nieco na wyrost autobusami. W większości nie były jednak autobusami z prawdziwego zdarzenia. Zgodnie z przepisami były nadal samochodami ciężarowymi z wydzielonym miejscem do przewozu ludzi poza kabiną kierowcy.
Ich cechami wspólnymi bylo:
1.Wykorzystanie podwozi typowych dla samochodów ciężarowych.
2.Oddzielenie kabiny kierowcy od przestrzeni pasażerskiej (choć nie zawsze).
3. Wykonanie nadwozia metodami warsztatowymi w oparciu o uproszczoną dokumentację lub jej brak.
4. Niska powtarzalność i współzmienność elementów w różnych nadwoziach tego samego typu.
5. Ogólny, niski standard wykonania.
Pojazdy te, wówczas nazywane były autobusami ale niewiele z nich było nimi w rzeczywistości.
Podobnie jak późniejsze "Stonki", "Kujawiaki" i Osinobusy, które pomimo realizowania przewozów pasażerskich pozostały samochodami ciężarowymi do których prowadzenia wystarczało prawo jazdy kategorii "C".
Pierwszym autobusami produkowanymi seryjnie w powojennej Polsce były Leylandy LOPS 3/1, a następnie Fiaty 666 RN.
W obydwu przypadkach wykorzystywane były specjalistyczne autobusowe podwozia a pasażerskie nadwozia budowane były w oparciu o szczegółową dokumentację pozyskaną od producentów. W przypadku Leylanda dokumentacja została wykorzystana przez PZL Mielec, w przypadku Fiata na podstawie włoskiej dokumentacji prof. Panczakiewicz zaprojektował własne, uproszczone ale bardzo dobre nadwozie. Nadwozia w obydwu przypadkach budowane były wg powtarzalnego, wysokiego standardu.
Historycy polskiej motoryzacji nie mieli wątpliwosci co do tego, że te dwa pojazdy to pierwsze seryjne polskie powojenne autobusy. Tak też są opisywane w fachowych publikatorach.
Ogólnie dostępne fora i publikatory internetowe powodują, że może je współredagować każdy kto ma wystarczajaco dużo tupetu a niekoniecznie wiedzy. Może też wyrażać swoje najgłupsze nawet opinie ale to nie oznacza, że należy je traktować poważnie.
Co do Stara N52, to pomijając fakt, że autobus powstał kilka lat później to wykorzystywał wprawdzie polskie podwozie ale zaprojektowany został w Niemczech w zakładach IFA w Halle. Wprawdzie dzisiaj wielu fanów polskiej motoryzacji ma z tym problem i chętnie pomija ten fakt, niemniej z tym mianem "pierwszego polskiego autobusu" jakoś słabo to wygląda...
Mozna też przyjąć, że pierwszym polskim autobusem będzie ten zaprojektowany i wyprodukowany w oparciu o polskie podzespoły w całości w Polsce. To wychodzi, że to San H01 ale to jeszcze kilka lat później i w ogóle jedno pasmo nieszczęść, więc nie bardzo jest się czym chwalić...
A jeszcze co do karosowania nadwozi autobusowych na zagranicznych podwoziach, że to wtedy niby nie jest polski autobus...
Jakoś nie słyszałem żeby ktoś miał wątpliwości, że Jelcze rodziny 043 to nie są polskie autobusy. Nawet się dorobiły w polskiej popkulturze miana "autobusów kultowych" (cokolwiek to znaczy). A metodologia ich produkcji przez 20 lat (1959-1979) była taka sama jak w przypadku Leylanda LOPS 3/1 i Fiata 666RN. Na podstawie pozyskanych w drodze umowy od producenta dokumentacji budowano nadwozia, które osadzano na importowanych podwoziach. W Jelczu na podstawie dokumentacji Karosa budowano nadwozia, które osadzano na importowanych podwoziach Skoda 706 RTO. Czy w związku z tym były to polskie autobusy czy tylko czeskie podwozia z polskimi nadwoziami?
Pomimo zakończenia powyższego wywodu pytaniem, wydaje mi się, że sprawa jest jasna. Jeśli nadal nie - trudno, prościej nie potrafię. W razie czego proszę o kontakt na priv.