Nasze kochane samochody

Wysłany: Czw 22:10, 26 Mar 2015

poprawione...a jednak ktos to czyta :roll: Laughing

Wysłany: Czw 23:38, 26 Mar 2015

....

Wysłany: Pią 21:29, 27 Mar 2015

O fajny temacik. Smile

Kocham samochody, zwłaszcza zabytkowe i te Imprezowe. Smile

Mój Polski Fiacik - własnoręcznie odbudowany:

Fiacik 500 do remontu na najbliższy pewnie rok:

A Impreza na razie jest szykowana u lakiernika, po detailingu będzie gotowa do jazdy. Smile

Wysłany: Pią 22:46, 27 Mar 2015

Ooo Grexik włoskie widzę lubisz.

To tak jak ja.

Wysłany: Sob 8:04, 28 Mar 2015

Grexik napisał:

[...]

Mój Polski Fiacik - własnoręcznie odbudowany:

Piękny Maluch z lat 70-tych. Wygląda jak na fabrycznym prospekcie, ma nawet "nieśmiertelne" opony D-124 Smile

. Który to rok, 1976, 1977? Proszę, napisz o nim cos więcej.

Wysłany: Sob 17:30, 28 Mar 2015

Fiacik 1976 rok, od pierwszego właściciela, wyremontowany samodzielnie w 100% oryginalny. Smile

Wysłany: Sob 17:46, 28 Mar 2015

fiaty na prawde piekne,ale czekam na fotki Subarki Wink

Wysłany: Sob 20:03, 28 Mar 2015

To teraz ja Smile

Nie jestem jakimś wielkim fanem motoryzacji, auta którymi jeżdżę obecnie, muszą być przede wszystkim niezawodne, w miarę tanie w eksploatacji i posiadać takie wyposażenie, żebym się w nim nie męczył.
Samochód jest dla mnie narzędziem, jak młotek... Ma być poręczny, i dobrze leżeć w dłoni.

ALe po kolei...

15 lat temu dostałem "w użytkowanie" Poloneza Caro (po rodzicach). Była to wersja 1,6 GLE z ostatniej partii samochodów z gaźnikiem - rocznik 1993 albo 1994 (nie pamętam). Nowy, kupiony w salonie, kosztował 180.000.000zł (180 milionów) Razz

Miał przejechane około 100.000km, gdy go dostałem.
Taki:
[link widoczny dla zalogowanych]

Auto było jednak nieco za duże na 2 osoby, więc po niecałym roku zamieniłem na Cinquecento 900, wersja S (na wtrysku).
Kupiłem, jak miał przejechane około 50.000km i "domęczyłem" do 130.000km. Auto proste, ale wtedy jeździło się mało, więc wystarczało.
Powyżej 120.000km auto zaczęło się sypać totalnie - sprzęgło, uszczelka pod głowicą po raz drugi, zaczął brać olej, a do tego pojawiały się strasznie upierdliwe awaria, typu: zatarły się wycieraczki, przegnił bak, przegniły przewody paliwowe. Pojawiły się też wżery w kilku miejscach karoserii. Trzeba było się rozstać.
Taki był:
[link widoczny dla zalogowanych]

W tym samym czasie zacząłem pracę wymagającą dojazdów 50km w jedną stronę, bez możliwości przesiadki na komunikację zbiorową. Potrzebne było auto, które jest niezawodne i nie pali zbyt dużo. Wybór padł na Clio2 Faza2 1,5dCi (65KM 160Nm) z 2003 roku, kupiony jako dwulatek w salonie Renault (jako używany) z przebiegiem 55.000km.
Auto wymagało nakładów finansowych, bo jeździł nim przedstawiciel handlowy i zakatował silnik (pęknięty pierścień olejowy, uszkodzony tłok). Naprawa w dużej mierze sfinansowana przez Renault Polska.
Silnik dość słaby, ale mimo wszystko "dawał radę" w tej budzie i palił około 5 l/100km (ropy).
Potem było już lepiej, ale o tym nieco dalej.
Clio wyglądało tak:
[link widoczny dla zalogowanych]

W międzyczasie potrzebne okazało się auto dla żony.
Pierwszy samochód dla niej, którym ja też co jakiś czas jeździłem, to Peugeot 206 (benzyna 1,4 8V). Wersja wyposażenia dość podstawowa. Kupiony jako nowy w salonie.
Taki:
[link widoczny dla zalogowanych]

Niestety, po około roku, skończył tak:
[link widoczny dla zalogowanych]

Drugi kupiony dla żony, też nowy z salonu, jest już w nieco bogatszej wersji. Silnik również 1,4 8V, ale dla niej wystarczy - jeździ nim do dziś:
[link widoczny dla zalogowanych]

Ja w ciągu 9 lat przejechałem Clio około 250.000km. Auto nie było ani bezawaryjne ani nadmiernie awaryjne. Co jakiś czas coś tam wyskakiwało, ale generalnie uznawałem je za niezawodne.
Po przeroczeniu 270.000km na liczniku niestety zaczęły się większe problemy - zaczął brać olej (dość sporo), padło sprzęgło, zadzior na wale powodował wycieki oleju, co jakiś czas pojawiały się dziwne klekotania silnika. Auto przestało być niezawodne i zostało w rozliczeniu Smile

Ostatnie zdjęcie Clio, gdy należało do mnie. Na liczniku miał niespełna 300.000km:
[link widoczny dla zalogowanych]

W zeszłym roku przesiadłem się na Peugeota 207SW, 3-latek "po flocie" z przebiegiem 86.000km. Silnik 1,6 HDi 8V (92KM 230Nm). To nowa odmiana silnika 1,6 HDi - w 2011 rok zostały one przekonstruowane (wcześniejsze były 16V). Z "wynalazków" mam filtr FAP, ale uniknąłem koła dwumasowego i turbiny o zmiennej geometrii.
Auto fajne, praktyczne, z zadowalającą mocą. Dostałem w gratisie trochę dodatków plus roczną gwarancję Dekra. Zrobiłem do tej chwili nie całe 20.000km i jestem w pełni zadowolony.
Taki jest:
[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

Wnętrze było całe czarne, żeby je złamać, wymieniłem dodatki na srebrne. Teraz prezentuje się lepiej:
[link widoczny dla zalogowanych]

Mam nadzieję, że nim parę lat pojeżdżę Smile

Pozdrowienia.

Wysłany: Nie 11:32, 29 Mar 2015

Ja mam specyficzne podejście do obecnych samochodów - dla mnie to tylko środki do przemieszczania się z jednego punktu do drugiego. O mechanikę dbam - regularne przeglądy, wymiany części eksploatacyjnych itp itd.
Wygląd zewnętrzny - nieistotne Wink

Jak się wgniecie - trudno, zardzewieje - psiknie się czym popadnie.

Pierwszym autem był Trabant 1.1

Świetne auto, ale nie miałem wtedy za co wymieniać części - i sprzedałem z żalem...

Potem było Twingo:

Całkiem przyjemne, ale po przygodach, szybko poszło do kogo innego.

Trzeci był VW Lupo o oszałamiająco wielkiej mocy 50 KM. To przeszło wiele:

O dziwo sprzedał się w ostatniej wersji bardzo szybko Wink

Aktualnie jest u mnie Ford Fusion - 1.4 16V. Krajowy, od pierwszego właściciela, jeździ świetnie i bezawaryjnie. Przeżył jedną kolizję, w trakcie której posypał sie trochę przód ( babcia na skuterze chciała przelecieć na czerwonym, ale nie zdążyła i wylądowała mi w samym środku zderzaka - demolując zderzak, atrapę, maskę, chłodnicę...

Stąd blenda ma masce zasłaniająca wgnioty i rysy, oraz napis ze starego F150.

Jak widać stylistycznie wszędzie kicz, ale tym pokazuje stosunek do współczesnych aut. Technicznie jest utrzymany świetnie. Przez 2 lata wymieniony katalizator, sprzęgło, komplet hamulców ( tarcze, klocki, bębny ), nowy rozrząd, kable i świece i masa różnych innych rzeczy. Pali na dotyk, chodzi równo. I o to w tym chodzi Wink

Jakby miał klasyka, to by wyglądał jak z fabryki. Współczesne auta to przedmioty bez duszy Wink

Wysłany: Nie 12:08, 29 Mar 2015

Ten Lupo to istne 50 twarzy Greya!!! podoba mi sie nawet kilka jego odslon,ale przed pojsciem do woja...potem mody poszly w dziwnym kierunku Very Happy

Ja uwazam ze auta nabywaja dusze z czasem ich uzytkowania. Tu cos zamruga,tam cos zaczyna stukac,a po kilku latach trzeba wiedziec jak "poglaskac" zeby odpalil Laughing

ale wtedy jest juz klasykiem

Wysłany: Nie 14:26, 29 Mar 2015

Coś w tym jest, Pako, coś w tym jest Very Happy

------------------------
Michał - ta ilość "wcieleń" Twojego Lupo to w jakim przedziale czasu? Shocked

Wysłany: Nie 19:10, 29 Mar 2015

Lupo w army look świetne.
Poprzednie wcielenie widzialem chyba
na jakimś zlocie na Śląsku.

Wysłany: Nie 22:08, 29 Mar 2015

Tak,
Lupo z jajem, widac, ze wlasciciel lubil swoj samochod,
tak trzymac Wink

Wysłany: Pon 9:15, 30 Mar 2015

Dziwny Mag napisał:

Michał - ta ilość "wcieleń" Twojego Lupo to w jakim przedziale czasu?

4 lata. Auto z Niemiec, lakiernik dał popis - przy myciu auta odpadała farba i to płatami Wink

To poszła w ruch szpachla, papiery ścierne itp itd - a potem to już farby Wink

grzegorz106 napisał:

Poprzednie wcielenie widzialem chyba
na jakimś zlocie na Śląsku.

Całkiem możliwe, bo kilka drobnych zaliczyłem.

Generalnie przez ten samochód wyleczyłem się raz na zawsze z marki VW. Większego kitu nie miałem...Silnik w zasadzie OK - ale cała reszta przeczy słowom "niemiecka precyzja". Odpadało i łamało się wszystko we wnętrzu i na zewnątrz. Klamki wymieniałem chyba 5 razy. Linkę maski 2. Klapa tylna - co rusz zacinał się zamek. ( w zimę praktycznie nie do otwarcia ). Przed samą sprzedażą drzwi pasażera otwierały się tylko od środka, za to kierowcy tylko od zewnątrz Wink

( co ciekawe podobnie maja nasze służbowe Transportery ).

Ze wszystkich czterech powyżej Ford bije wszystko na głowę. Choć Trabant nie był gorszy, jeśli chodzi o awaryjność ( raczej bezawaryjność ) Przez ok 5 lat jazdy 3 usterki - raz układ zapłonowy, dwa razy rozrusznik. To moje pierwsze auto w życiu, kupione zaraz po skończeniu szkoły. Gdyby nie to, że zarobki miałem wtedy śmieszne i nie miałem go za co utrzymać - pewnie jeździł by dalej. Osiągi miał lepsze niż Lupo Wink

Trabant - 1100 ccm, Lupo 1000 ccm i ten pierszwy lżejszy Wink

Twingo to roczna przygoda na szybko, kiedy dostałem robotę w innym mieście a auta wtedy nie miałem wcale. Kupiony okazyjnie i na szybko, bo nic innego nie było. Wygląd kwestią gustu, ale ogólnie sympatyczna zabawka Wink

Ford odpowiada moim potrzebom w 100 % - osiągi wystarczające, ilość miejsca dla pasażerów i na bagaż też ( dzieci nie mam, czasem w 3, lub 4 osoby jeździmy ). I najważniejsze dla mnie, co było priorytetem w zakupie - wysokie zawieszenie. Krawężniki nie straszne Wink

A pomimo wysokości zawieszenia jest ono dość twarde i dobrze "leży" w zakrętach.
Technicznie oczywiście Fiesta, ale budowany w innej fabryce wspólnie z "bliźniaczą" Mazdą Demio/ Mazdą 2.

Wysłany: Wto 15:59, 31 Mar 2015

Moim pierwszym samochodem był Fiat 126p z 1992 roku (niestety mam tylko jego model odwzorowujący oryginał):

Maluszka sprzedałem po przejechaniu nim 100 tys. kilometrów.

Następnie przyszedł czas na Fiata Punto 55S z 1995 roku, 3 drzwiowy, kolor niebieski metalic, a po nim był kolejny Punto. Tym razem 75SX rocznik 97:

I tyle jeśli chodzi o prywatne samochody w mojej karierze.
Od 2003 roku jeżdżę służbowymi, ale o tym osobno.