ANDY - Włoska klasyka exclusive i nie tylko......

Zjawiskowa jest stylistyka tego auta Smile

przedziwna...
a sam modelik wspaniały, piękny kolor lakieru,
detale....
Ok!

mafo, Lucanero, And1, zetorski - dziękuję Smile

stylistyka nie jest jakaś niezwykła ale zwykła też nie,
zresztą większość modeli Cisitalii wyróżniała się "w tłumie"

Alfa Romeo 1900 była pierwszą prawdziwą powojenną Alfą Romeo, Mocną stroną pojazdu były niewielkie rozmiary
oraz silnik o 2-litrowej pojemności skokowej. Zaprezentowany 2 października 1950 roku model 1900 łączył samonośne
nadwozie ze słynnym silnikiem typu twin-cam / DOHC, który był nawiązaniem do wielkich przedwojennych silników AR.
Alfa Romeo 1900 Primavera została wyprodukowana jako dodatek do 17 000 sedanów wyprodukowanych
bezpośrednio przez Alfę Romeo, co było ogromną liczbą dla tego producenta. Wyprodukowano również liczne
wersje specjalne, głównie coupe lub kabriolety. Te, zbudowane przez wiele ówczesnych studio projektowych,
były wersjami niszowymi, przeznaczonymi dla tych, którzy chcieli wyróżnić się z tłumu. Mario Felice Boano
zaproponował wprowadzenie na rynek w 1955 roku Alfy Romeo 1900 Primavera, która była interpretacją
dwudrzwiowego sedana Alfy Romeo. Oparty na AR 1900, nie był to samochód sportowy, ale 4-5 osobowy
służący do przejażdżek lub zwiedzania.
W 1955 r. wyprodukowano zaledwie cztery egzemplarze, w 1956 r. niewielką serię 286 egzemplarzy, a w 1957 r.
ostatnią dziesiątkę. Od standardowego 4-drzwiowego sedana odróżniały go w szczególności kształt dachu
i zakrzywiona tylna szyba, bez ramowe szyby boczne w amerykańskim stylu oraz dwukolorowe malowanie.
Również dzięki chromowanym elementom został podkreślony kształt nadwozia.
Jako ciekawostka i coś, co wyróżnia ten model Alfy Romeo jest fakt, że jest to jedna z nielicznych konstrukcji
wykonanych przez studio BOANO LAVORAZIONI SPECIALI w ciągu jej działalności. A trwała ona zaledwie trzy lata.
Została założona przez Felice M. Boano w 1955 roku tuż po jego odejściu z Ghia. Primavera była największym
zleceniem otrzymanym przez Boano.

ALFA ROMEO 1900 SUPER PRIMAVERA BOANO 1956

MATRIX 45 z 408 sztuk

cdn....

Piękny model i świetny opis. Ok!

Dzięki takim prezentacjom można nie tylko obejrzeć jak wyglądał samochód z ówczesnych czasów, ale i poznać kawałek jego historii. Super prezentacja Super

Opis ciekawy, modelik ok.

Co do auta 1:1, w tym nadwoziu 1900
znacząco poprawiono
atrakcyjność, tylko ten przód pozostał... Smile

mafo - dziękuję, miło to czytać Smile

zetorski - dziękuję Smile

Przód pozostał praktycznie taki sam w większości nawet jednostkowych
wykonań przez różne studia projektowe. Być może chodziło o obniżenie kosztów lub był to
wymóg fabryki, nie wiem Smile

Dzisiejszy wpis może przydługi w zdjęcia ale nie można było rozdzielić tych modeli na dwie różne prezentacje.

Pod koniec lat osiemdziesiątych w młodym oddziale Ferrari Engineering, który "stworzył" wcześniej GTO Evoluzione,
powstały dwa egzemplarze eksperymentalnego coupe 408. Napęd na wszystkie koła był tu tylko jedną z kilku nowości.
Model powstał w celu badania nowych technologii oraz zademonstrowania możliwości oddziału, który liczył
na zatrudnienie jako konsultant przez jeszcze większą liczbę firm zewnętrznych. Rewolucję rozpoczęto już
na poziomie podwozia. Pierwsze, czerwone 408 skonstruowano wokół nowoczesnej, spawanej laserowo
ramy przestrzennej ze stali. Drugie otrzymało kadłub ze sklejanego i łączonego nitami aluminium, który
opracowano z angielskim Alcan International, oraz ramy pomocnicze: z tyłu rurową ze stali, z przodu odlew z
magnezu. Uzyskana w ten sposób konstrukcja była o jedną trzecią lżejsza od odpowiednika stalowego i o
jedną piątą sztywniejsza.
Druga, żółta 408 otrzymała również innowacyjną karoserię, którą zbudowano z kompozytowego materiału,
stanowiącego połączenie warstw włókna szklanego, które otaczały poliuretanową warstwę środkową. W obu
egzemplarza użyto umieszczoną centralnie, ale przesuniętą na prawo od osi środka samochodu, widlastą
ósemkę o pojemności czterech litrów, mocy co najmniej 300 KM i momencie obrotowym 373 Nm z
perspektywami na instalację turbosprężarki. Dwuosobowe coupe mierzyło 422 centymetry długości i ważyło
w stanie gotowym do jazdy około 1340 kilogramów.
Stale rozwijane 408 uzbrojono w mechanizm przeniesienia napędu na wszystkie cztery koła na bazie
rozwiązań Fergusona, a na stole laboratoryjnym badano również układ z elektronicznym rozdziałem
momentu obrotowego, adaptacyjne zawieszenie i system skrętnych kół na tylnej osi. Innymi ciekawostkami
były na przykład wykonane z materiałów wzmacnianymi włóknami szklanymi pedały gazu, sprzęgła oraz
hamulca. Żółte 408 można oglądać "roznegliżowane" w fabrycznym muzeum Ferrari. Co stało się z czerwonym,
nie wiem Smile

FERRARI 408 4RM 1987

Wersja I czerwona i wersja II żółta

Obydwa modeliki KESS w limicie po 250 sztuk

Wykonanie modeli jak na Kess, można powiedzieć, bardzo dobre.
Ma chyba na to wpływ bryła nadwozia i brak dużej ilości detali jaką
mają np pojazdy z lat 50-tych. Generalnie fajna parka Smile

I obydwa koncepty razem:

cdn...

Modeliki spoko Smile

Ciekawy opis prawdziwych aut.

Kapitalne modele. Pięknie wyglądają. A i oryginały na fotkach pokazują, że miniatury odwzorowano naprawdę dobrze. Gratuluję kolejnych ciekawostek w kolekcji. Ok!

Świetne. Może nie najładniejsze Ferrari, ale oba fajne.

Świetna prezentacja. Piękne modele choć oryginały (moim zdaniem) urodą nie powalały.

Większość odbiera te modele przez pryzmat wyglądu, wszak to Ferrari. Ale tutaj chodziło o co innego. O pokaz, że jakikolwiek przeciwnik by się nie pojawił to Ferrari jest w stanie zbudować wszystko.

Jestem zaskoczony żółtym modelem, bo go chyba nie widziałem na aukcjach. I dziwiłem się, że w muzeum jest żółty, a Kess zrobił czerwonego Smile

Człowiek ciągle się uczy.

zetorski, mafo, Lucanero, toner7 - dziękuję, fajnie że się podobają i miło mi za komentarze Smile

And1 - tak jak piszesz i jak napisałem w opisie - design tych Ferrari był sprawą drugorzędną i bardziej dopasowaną
do podwozia i mechaniki niż dla końcowego odbiorcy. A uczyć, to nie tylko Ty się uczysz Smile

Jak już nie raz pisałem przy poprzednich konceptach - Alfa Romeo pierwotnie miała nadzieję sprzedać 50 egzemplarzy
AR Tipo 33 Stradale, aby homologować samochód do Grupy 4. Jednak popyt na niezwykle kosztowny model Tipo 33
( jeden z najdroższych samochodów na świecie w tamtym czasie) był ograniczony i po zmontowaniu pierwszych 20
sztuk podwozi, nie zbudowano już ich więcej.
Alfa Romeo ostatecznie wyprodukowała tylko jedenaście Stradale w standardowym wyposażeniu drogowym
lub czternaście (wg innych źródeł).
Pozostałe podwozia, pięć sztuk, zostało wysłanych do włoskich studio projektowych, gdzie zostały
przekształcone w najnowocześniejsze, w pełni funkcjonalne koncepty stylizacyjne.
Pierwsze dwa z nich trafiły na wystawę w 1968 roku (Carabo Bertone i Pininfarina P33 Roadster). Po nich
pojawiła się kolejna para w 1969 roku (Ital Design Iguana i Pininfarina 33/2 Coupe Speciale).
P33 Roadster prezentowany przez Pininfarinę na targach motoryzacyjnych w Turynie od końca października
do początku listopada 1968 roku był maszyną przypominającą Speedstera w kształcie klina,
Pininfarina zbudowała P33 Roadster na podwoziu o numerze 750.33.108. Jednak w drugiej połowie 1970
roku postanowili wymienić nadwozie na nowy projekt, który został zaprezentowany targach
motoryzacyjnych w Brukseli w styczniu 1971 roku.
Powstały P33 Spider Speciale Cuneo był przedostatnią koncepcją stylizacji opartą na Stradale i ostatnią
stworzoną przez Pininfarinę. Ostatni concept Navajo od Bertone zadebiutował w 1976 roku.

Tak naprawdę dopiero tym modelem zamykam pełną mini kolekcję prototypów opartych o AR Tipo 33 Stardale.
W sumie wychodzi sześć modeli koncepcyjnych ale dwa są wykonane na tym samym podwoziu. Po 33 Roadster
pozostały tylko zdjęcia i szkice natomiast Cuneo w doskonałym stanie znajduje się Museo Storico Alfa Romeo w Arese.

ALFA ROMEO 33 SPIDER SPECIALE CUNEO PININFARINA 1971

MATRIX nr 80 z 408 sztuk

I oryginał w Muzeum Alfy Romeo, zdjęcie z 2017 roku:

cdn....

Niesamowite auto i rewelacyjny model... Gdyby nie przytoczona historia, uznałbym, że to pojazd z jakiegoś filmu sci-fi z przełomu lat sześćdziesiątych/siedemdziesiątych. Perełka!

Można by powiedzieć że robi szum (biorąc pod uwagę stylistykę), ale przy takim wskaźniku oporów powietrza to chyba nie najlepsze określenie Smile

Twoja kolekcja tych prototypów musi razem wyglądać kosmicznie.

Ciekawy prototyp. Tak brzydki, że aż ładny... Przyciąga wzrok. Model rewelacyjny.

Byłbym skłonny stwierdzić, że maczał w nim palce Bertone a nie Pininfarina. Ten samochód to jeden wielki klin Wink