Modele z szewronami na masce - kolekcja Citroenów Coxa.P

Dzięki za super opisy, bardzo dobrze się to czyta i ogląda. Gratuluje wiedzy i kolekcji.

Wlad - dzięki za dobre słowo. Niebawem będzie ciąg dalszy.

Dziś będzie uzupełnienie historii Citroëna 2CV, a dokładnie o dwóch prototypach, których modeli nie pokazywałem. Jak pamiętacie w moim pierwszym poście o 2CV napisałem: ”W roku 1937 ukończono prace projektowe nad TPV. Zostało zbudowanych ok. 20 prototypów (według innych źródeł – 47 szt.), które przeszły mordercze testy.” W 1938 r. Citroën uruchomił w La Ferté-Vidame centrum testowe samochodów. Centrum to działa do dziś, chociaż PSA (koncern produkujący Peugeoty, Citroëny i DS-y, a niedługo i Ople) w 2015 r. przekazał ją francuskiej grupie inżynierskiej Šegula Technologies, która nadal testuje m.in. samochody grupy PSA.
W 1939 r. kierowca testowy Pierre Terrasson testował różne prototypy przyszłego 2CV w La Ferté-Vidame.

Na zdjęciach poniżej: Citroën 2CV Prototyp Terrasson z 1939 r. Producent modelu Norev. Skala 1:43

W moim pierwszym poście o 2CV pisałem, że w czasie II Wojny Światowej Pierre-Jules Boulanger wraz z grupą inżynierów prowadził dalsze prace nad prototypem późniejszego 2CV. W 1942 r. pojawiają się szkice modelu nazwanego „Cyklop”. Prototyp ten miał jedną przednią lampę umieszczoną centralnie w masce. Napęd miał stanowić silnik dwucylindrowy, w układzie boxer, chłodzony powietrzem, o poj. skokowej 375 ccm i mocy 9 KM. Skrzynia biegów miała mieć 3 biegi. Testowy model powstał w 1946 lub 1947 r. Ważył 450 kg i osiągał prędkość maksymalną 70 km/h. Pomimo starań dziennikarzy dopiero w 1948 r. (na kilka tygodni przed premierą 2CV) dziennikarzowi gazety „La presse” udało się pokazać fotografię Cyklopa na torze w La Ferté-Vidame.

Na zdjęciach poniżej: Citroën 2CV Cyclope z 1942 r. Producent modelu Norev. Skala 1:43

A na koniec zdjęcie rodzinne prototypów Citroëna 2CV:

Będzie ciąg dalszy w temacie 2CV.

Kurcze, że też ja nie kupiłem tego 2CV z PMA jak był na promocji Smile

Dziś mi też umknął CX Break w świetnej cenie. Muszę się znów rozejrzeć za Citroenami i uzupełnić parę braków.

Ale paskudy Very Happy

Takie słodkie brzydale Wink

@Lucanero - Trzymam kciuki.

@Dziwny Mag - Każda potwora znajdzie swego amatora - jak mawiała babcia mojej żony.

Dzięki chłopaki za odzew.

A teraz ...

... obiecany ciąg dalszy historii Citroëna 2CV. Jak wszystkim wiadomo Citroën 2CV był projektowany jako samochód rodzinny o wyjątkowym zawieszeniu. Nikt nie przewidywał bicia rekordów prędkości, ani rekordów wytrzymałości w dwudziestoczterogodzinnych wyścigach. Do momentu, aż na drodze Citroëna 2CV nie stanął inżynier Pierre Barbot, który za cel postawił sobie zrobienie z 2CV wersji sportowej. W 1951 r. powstają pierwsze szkice. Nadwozie ma być przekształcone na roadster. W stosunku do pierwotnego 2CV nadwozie jest krótsze o 25 cm, obniżone i znacznie odchudzone. Zmianie ulega również zawieszenie (na sportowe) oraz silnik. Barbot zdecydował się na wykorzystanie dwucylindrowego silnika o poj. skokowej 348 ccm (aby zmieścić się w klasie do 350 ccm), z dwoma gaźnikami i specjalnym kolektorem wydechowym. Wszystkie elementy były modyfikowane w stosunku do oryginału. Barbot próbował bezskutecznie zakwalifikować swój pojazd do wyścigu Bol d’Or w 1952 r. (Złota Kula – wyścig odbywający się od 1922 r. do dnia dzisiejszego, ale obecnie tylko w klasie motocykli). Natomiast w 1953 r. udało się zakwalifikować do wyścigu i wygrać go w swojej klasie. Z kierownicą siedział Jean Vinatier. Dzięki temu zwycięstwu Pierre Barbot namówił firmę Yacco (producent m.in. olejów silnikowych) do sponsorowania następnego projektu jakim było pobicie rekordów m.in. średniej prędkości w jeździe 12-to i 24-ro godzinnej. Próba odbyła się 27 września 1953 r. na torze Linas-Montlhéry. Za kierownicą siedział znów Jean Vinatier. Pobito 9 międzynarodowych rekordów w swojej klasie, w tym średnią prędkość 90,96 km/h w 12 godzinach jazdy i 85,02 km/h w 24 godzinach. Po tych sukcesach Pierre Barbot czuje się usatysfakcjonowany i kładzie kres dalszym eksperymentom z 2CV.

Na zdjęciach poniżej: Citroën 2CV Barbot z 1953 r. Producent modelu Norev. Skala 1:43

Będzie ciąg dalszy w temacie 2CV.

Takiej wariacji na temat 2CV jeszcze nie widziałem. Wink

Bardzo ciekawy.

ciekawa i dla mnie nieznana historia z tym Barbotem,
Smile

zlx, zetorski - dzięki, może tym razem znów coś nieznanego.

Dziś będzie o kolejnym, wyjątkowym Citroënie 2CV, a dokładnie o dwóch 2CV połączonych w jeden czyli o „dwugłowym 2CV strażaków z Cogolin” (org.: Citroën 2CV Bicéphale des Sapeurs-Pompiers de Cogolin).
Dla wyjaśnienia: miasto Cogolin leży w departamencie Var (region Prowansja – Alpy – Lazurowe Wybrzeże, prefektura Tulon). 70% powierzchni departamentu stanowią tereny leśne (Var jest drugim departamentem najbardziej zadrzewionym we Francji i pierwszym jeśli chodzi o bogactwo gatunków). Na terenie departamentu znajdują się m.in. Saint Tropez i Les Arc, stąd ogromne znaczenie ma straż pożarna, która zajmuje się również ratownictwem.
Inspiracją pomysłu powstania tej konstrukcji było wydarzenie, które w 1950 r. spotkało inspektora straży pożarnej i ratownictwa departamentu Var pułkownika Hourcastagné. Podczas rutynowego, nocnego patrolu służbowym Citroënem TA 15-Six znalazł się on, wraz towarzyszącym mu strażakiem, na tak wąskiej, górskiej drodze, że nie mogąc zawrócić musiał kilka kilometrów jechać na wstecznym biegu. Drogę oświetlał mu ręczną latarką strażak idący przed (a właściwie za) samochodem. I wtedy powstał pomysł stworzenia pojazdu, który poruszałby się z łatwością zarówno w przód, jak i w tył. Po otrzymaniu środków finansowych z budżetu Rady Generalnej Departamentu Var zakupiono dwa Citroëny 2CV, które przecięto na wysokości słupków B i oba przody razem zespawano. Powstał „dwugłowy” pojazd, w którym pozostawiono dwa silniki, dwie skrzynie biegów i który mógł się poruszać w obu kierunkach. Podczas jazdy do przodu w jednym kierunku „tylne” koła były blokowane w centralnym położeniu specjalnym prętem. Ciekawostką jest fakt, że podczas jazdy część jadąca do tyłu miała możliwość jazdy na wstecznym biegu, co dawało dość specyficzny napęd 4x4.
Citroën 2CV Bicéphale został w 1956 r. przekazany do Centrum Ratunkowego w Cogolin, otrzymał numer taktyczny „60” i był tam eksploatowany do 1971 r.

Na zdjęciach poniżej: Citroën 2CV Bicéphale des Sapeurs-Pompiers de Cogolin. Producent modelu Norev. Skala 1:43

To jest na chwilę obecną ostatni post w temacie 2CV (ale nie w temacie Citroënów oczywiście).

Tak więc cdn. w co głęboko wierzę

lokalny koloryt,
dziś to już niemożliwe by było
zespawać sobie coś zawodowego Smile

Świetna historia z tym Citroenem! Miło się czytało Smile

Modele które prezentujesz są bardzo ciekawe, w szczególności 2CV, ale tak jak wspomniał Damian nie tylko ostatnia ale i wszystkie historie są bardzo interesujące i przyjemnie się je czyta Wink

zetorski, HitFan OpelFAN - dzięki.

Fabian - z tej historii możesz być niezadowolony, ale mam nadzieję, że przebolejesz.

Ostatnia akcja zakupowa Martina „u Hiszpana” (Marcinie - jeszcze raz wielkie dzięki) wzbogaciła moją kolekcję o kolejny, brakujący model. Tym razem jest to Citroën 5CV Type C3 Trefle z 1925 r. Zgodnie z obietnicą złożoną przy opisie Citroënów Type C od razu go pokazuję.
Jak zwykle dla miłośników czytania moich opisów przedstawiam ciekawostkę historyczną związaną z tym modelem. Tym razem Citroën 5CV Type C był uczestnikiem pierwszego procesu o plagiat w historii motoryzacji. Plagiatem miał być model Opel 4/12PS Laubfrosch czyli zielona żaba. Podobieństwo wizualnie i technicznie było tak oczywiste, że Citroën zdecydował się na skierowanie sprawy do sądu. Pierwsza rozprawa odbyła się 14 maja 1926 r. w Berlinie. Pozew został odrzucony, ale ciekawe jest uzasadnienie wyroku, które nie kwestionuje plagiatu:
1. imitacja nie została przeprowadzona w celu oszukania opinii publicznej (znak firmowy Opel jest widoczny, a kolor nadwozia jest inny – Ople były tylko zielone);
2. Opel nie dążył do skorzystania z dobrej reputacji Citroëna. Niemiecka marka jest starszą, a francuska marka jest wciąż mało znana w Niemczech;
3. cena sprzedaży Opla nie jest niższa niż Citroëna.
Po odwołaniu się Citroëna od wyroku, Sąd Apelacyjny w Berlinie w 1927 r. potwierdza poprzedni wyrok.

Na zdjęciach poniżej: Citroën 5CV Type C3 Trefle z 1925 r. Producent modelu Universal Hobbies. Skala 1:43

I zdjęcia rodzinne: Typ A, Typ B i Typ C

cdn. w co głęboko wierzę

No co ty, to na pewno jakaś plotka zazdrośników Wink

Jak taka potęga motoryzacyjna jak Niemcy mogłaby tak bezczelnie kopiować cudze konstrukcje? Wink

A już serio - samo zbieranie modeli, jakie rzadkie / ciekawe / szczegółowe by nie były, jest w pewien sposób... nudne. Połączenie tego z historią, zdarzeniami, osadzenie w czasie i realiach epoki... to daje pasjonujące połączenie i nową jakość "zbierania autek" Smile

(Co nie znaczy, że gapienie się na małe, piĸęne coś, miałoby być "gorsze" Wink

).

Po dość długiej przerwie od ostatniego wpisu czas na nadrobienie zaległości. Na początek model, na który dość długo polowałem i wreszcie się udało. Jest to model pojazdu z napędem półgąsienicowym biorący w wyprawie transsaharyjskiej w 1922 r. Citroën-Kégresse-Hinstin K1, który powstał na bazie Citroëna 10 HP Typu B2.

cdn. w co głęboko wierzę