Garaż smigi'ego

nie dość, że modele pięknych samochodów to jeszcze
na świetnych fotografiach i z ciekawym komentarzem Smile

Ja tam mam problem z tymi zdjęciami... te modele nie wyglądają naprawdę tak dobrze jak na Twoich fotach. Hahahahah!
A tak serio to świetne foty. Smile

Dzięki! Staram się zawsze dodać od siebie dwa słowa, mimo wszystko traktuję ten wątek jako mini-blog, a nie tylko galerię Wink

Miło że się podoba Smile

Łukasz, poczekaj aż dotrą do mnie AutoArty Cool

A tak serio, to one naprawdę tak dobrze wyglądają Very Happy

Ja na zdjęciach nie poprawiam nic, poza wyczyszczeniem paprochów i ewentualnie korektą kolorów Wink

Modele jak zwykle super , zdjęcia jak zwykle doskonałe , opisy bardzo ciekawe , a ja jako stały kibic tego tematu już nie mogę się doczekać ciągu dalszego Smile

.

Modele Ferrari z IXO , wciąż o nich myślę pół na pół. Z jednej strony chciał bym , ale z drugiej dotąd żadnego nie mam. Wciąż wzbudzasz we mnie apetyt na te modele , mam nadzieję ,że w końcu się skuszę Smile

Śmigi - wiele nie napiszę ale jak zawsze Masz u mnie same plusy Very Happy

Andrzeju, dziękuję Smile

Sławku, to dzisiaj ze specjalną dedykacją dla Ciebie - Ferrari od IXO Very Happy

Ferrari praktycznie od samego początku swojego istnienia dbało o klientów, którzy chcieli podróżować szybko i dostojnie wraz z całą swoją rodziną. Z tej właśnie troski powstawały takie modele jak 250 GTE 2+2, 412, 456GT i jego następca, bohater dzisiejszego wpisu - 612 Scaglietti.
Był to naprawdę ważny dla producenta model. Pierwsza zupełnie nowa seryjna konstrukcja w XXI wieku (wcześniej było tylko limitowane Enzo), a wraz z zaprezentowanym w tym samym roku F430 prekursor nowego języka stylistycznego. Wchodzący na rynek w 2004 roku grand tourer był największym dotąd produkowanym modelem Ferrari. Długość 490cm, długa i niska sylwetka, delikatne linie i brak zbytecznych wlotów powietrza sprawiały, że to wielkie, 4-osobowe coupe prezentowało się niezwykle elegancko. Z resztą nazwa zobowiązywała - 'Scaglietti', na cześć Sergio Scagliettiego, który w latach '50 tworzył nadwozia m.in dla Ferrari.
Pod maską równie flagowa jednostka - 5,7 litrowe V12 oparte na motorze ze schodzącego ze sceny 575 M Maranello.

Moim zdaniem - jedno z najładniejszych nowoczesnych Ferrari. Niestety mocno niedocenione i zastąpione szkaradnym FF.. Ale o tym innym razem Wink

2004 Ferrari 612 Scaglietti - IXO

Gablotkowe IXO prezentuje się naprawdę świetnie! Długa, płaska sylwetka, pięknie zaokrąglony kufer z drobnymi światłami, kilka fototrawionych elementów i przepięknie zdetalowane wnętrze. Można się przyczepić do nieco zbyt grubej warstwy lakierniczej i słabo zdetalowanych przednich świateł, jednak całość wygląda naprawdę fajnie i dostojnie Smile

I to mi się podoba. Jedno z niewielu Ferrari, które wzbudza we mnie pozytywne wibracje. Taki klasyk, a przecież nie stary w końcu model. No i te Twoje zdjęcia...

smigi - przede wszystkim dziękuję za specjalną dedykację Smile

612 Scaglietti szczególnie pamiętam z jednego z odcinków specjalnych programu "Top Gear". Jeremy Clarkson scigał się nim z Jamesem i Richardem. Poruszali się oni publicznymi środkami transportu. Jeremy uszkodził wtedy w Ferrari wycieraczkę szyby Smile

612-tka jako samochód początkowo mi się nie podobała , tak samo jak 275GTB i 365GTB/4 Daytona. Co ciekawe musiałem chyba dojrzeć do piękna i stylu tych aut , gdyż teraz są obiektami mojego motoryzacyjnego porządania Smile

Sam modelik jest świetny , tak jak i jego wspaniała jak zwykle otoczka - zdjęcia i opis Smile

Pozdrawiam!

Bohatera dzisiejszego wpisu opisywałem już W tym miejscu, więc nie ma sensu rozpisywać się nad historią, zapraszam od razu do modelu:

2013 McLaren P1 - AutoArt

Modelik można było już oglądać w porównaniach, ale żeby tradycji stało się zadość, musiał przejść również prawilną sesję i wylądować w tym temacie.
Wiele już o nim napisałem, a czego nie napisałem widać na zdjęciach. Dodam tylko, że modelik robi naprawdę świetne wrażenie, najbardziej precyzją wykonania i spasowania poszczególnych elementów! Żeby jednak nie było tak słodko, dorzucę łyżkę dziegciu - jestem zawiedziony, że AutoArt w ostatnich modelach zrezygnował z charakterystycznego dla siebie zawieszenia i skrętnych kół. O ile samo zawieszenie było tylko "dla picu" o tyle skrętne koła świetnie wychodziły na zdjęciach, dodając dynamiki modelowi... No ale trudno, tak naprawdę nie ma się do czego przyczepić Smile

I tak oficjalnie, życzę Wam wszystkiego najlepszego w Nowym Roku! Rock ya

Zacny bolid Shocked

Swoją drogą, czasami też nie rozumiem czemu producenci rezygnują z tego co dobre, w przypadku AA skrętne koła Question

Ekonomia

Gorzej jak rezygnują nagle z przezroczystych szyb i wnętrza, jak zdarzyło się u mnie Laughing

@ptica jak nie wiadomo o co chodzi.... $$$ Very Happy

Ja jak zwykle Ok!

Dziękuję!

Dziś pokażę model jednej z moich ulubionych marek - Pagani.
Samo Pagani Automobili jest firmą niesamowitą, stworzona przez argentyńczyka Horacio Paganiego, wieloletniego inżyniera Lamborghini, w latach '90 bardzo szybko urosła do rangi kultowej, wypuszczając ściśle limitowane samochody dla najbogatszych ludzi świata. Pokazana w 2011 roku, a opracowywana już od 2003 Huayra jest drugim nowym modelem w historii firmy, zastępując produkowaną od 1999 roku Zondę. Swoją nazwę zawdzięcza bogowi wiatru Huayra Tata, pochodzącemu z wierzeń południowoamerykańskich indian.

2011 Pagani Huayra - AutoArt

Dziś po raz kolejny wymiana modelu, obecne w mojej kolekcji dotąd Welly GT zostało zastąpione AutoArtem. Porównanie, moim zdaniem naprawdę ciekawe, pojawi się niebawem w odpowiednim temacie, a tymczasem zajmijmy się bohaterem dzisiejszego wpisu.
Model AA wygląda niesamowicie, podobnie jak w opisywanym wyżej McLarenie P1 część nadwozia, zgodnie z oryginałem, jest nielakierowanym włóknem węglowym. To niesamowite, jak doskonale udało się oddać fakturę tego materiału w skali i to w tak wielu miejscach. Precyzję wykończenia doskonale widać na zbliżeniu na ostatnim zdjęciu. Model w takich detalach, zwłaszcza z tyłu, wygląda po prostu spektakularnie. Również wnętrze, pełne detali robi świetne wrażenie, tak samo jak wielkie felgi czy głęboki, lekko metaliczny wiśniowy kolor.
Nie obyło się jednak bez potknięć, których jest tutaj zaskakująco dużo!
Przede wszystkim najbardziej rzucają się w oczy wloty powietrza za drzwiami, na tylnych nadkolach. Są namalowane, po prostu, na płaskiej powierzchni. Zaskakuje mnie to o tyle bardzo, że w P1 są fototrawione kratki nawet w miejscach ledwo dostępnych dla oczu, a tutaj na samym szczycie modelu ktoś zamiast otworu z maskownicą (i to wcale nie małego!) dał czarną plamę. Dosłownie dał plamę Very Happy

Znajdzie się jeszcze kilka mniejszych detali, ale o tym opowiem w porównaniu.
W tym modelu ponownie zabrakło skrętnych kół, nad czym bardzo ubolewam. I osobiście wolałbym również wersję ze złotymi felgami, jednak taka kombinacja kolorystyczna nie jest w ogóle dostępna Sad

Podsumowując - model jest piękny i bardzo mnie cieszy Smile

To prawda. Najgorzej jeśli zapłaci się za model lepszej firmy i Nasze oczekiwania co do jego jakości w formie detali nas rozczarują. Miałem tak z Bmw M1, co prawda z Maxichamps , ale to praktycznie to samo co Minichamps. Chodzi głównie o przednie chowane światła i wloty powietrza na masce - dosłownie są delikatnie tylko zaznaczone. Szkoda , bo to modelik fajnego samochodu - moje oczekiwania były wielkie...

Pagani i tak super , a do swojej M1 też już się przyzwyczaiłem Smile