Nowości w kolekcji Abarth098

W sezonie 1976 FIA zdecydowała się uruchomić dwa oddzielne Mistrzostwa Świata dla samochodów sportowych. Auta o otwartym kokpicie zakwalifikowano jako Grupa 6 oficjalnie nazywana "dwumiejscowe samochody wyścigowe (grupa 6)" i przydzielono je do nowych Mistrzostw Świata dla samochodów sportowych. Samochody bazujące na autach produkcyjnych zakwalifikowano jako Grupa 5 i startowały one w Mistrzostwach Świata dla producentów. Wydarzenia, w których startowały oba rodzaje samochodów, jak np. 24-godzinny wyścig Le Mans, nie były wliczane do żadnego z mistrzostw.
Mistrzostwa Świata dla aut grupy 6 w roku 1976 składały się z 7 wyścigów. Pierwszy z nich odbył się 4 kwietnia na torze Nürburgring Nordschleife. W tym wyścigu zadebiutowało Porsche 936 - dwumiejscowy samochód wyposażony w otwarte nadwozie, który napędzany był przez chłodzony cieczą, sześciocylindrowy silnik o przeciwległych cylindrach (Boxer), wspomagany pojedynczą turbosprężarką. Przy pojemności 2140 cm³ generował on moc 540 KM. Dnia 26 marca 1976, a więc kilka dni wcześniej, FIA ogłosiła, że w wyścigu na torze Nürburgring zostanie wprowadzone rozwiązanie tymczasowe dotyczące szerokości kół – zostały dozwolone koła i opony szersze niż 16 cali. Powodem kontrowersyjnej decyzji był fakt, iż Renault i Michelin zbudowali zbyt szerokie koła. Porsche zgodnie z wcześniejszymi przepisami przygotowało koła o maksymalnej szerokości 16 cali. W treningu Rolf Stommelen z wąskimi oponami osiągnał gorsze czasy niż konkurencji z Renault. BBS pomogło Porsche i w nocy umieściło szerokie felgi. Stommelen zakwalifikował się na drugim miejscu pomiędzy dwoma Renault Alpine A442 - Patrick Depailler wygrał kwalifikacje, a Jean-Pierre Jabouille był trzeci. W dniu wyścigu panowały złe warunki pogodowe. Stommelen wyprzedził Renault tuż po starcie i objął prowadzenie. Po 2 kilometrach, w zakręcie Nordkehre, zwolnił, co chcieli wykorzystać kierowcy Renault, jednak w trakcie wyprzedzania obaj zawodnicy francuskiego producenta wypadli z toru i uderzyli w barierki, tym samym odpadając z wyścigu. Doprowadziło to do powiedzenia: "Na Nordschleife, nigdy nie można hamować później niż Rolf Stommelen!". Stommelen po wyścigu żartobliwie stwierdził, że kierowcy Renault chcąc wyprzedzić go razem w jednym zakręcie chyba nie wiedzieli, że ścigają się w deszczu. Po szóstym okrążeniu linka gazu w 936 się zablokowała i pozostawiła przepustnice w około 3/4 pozycji otwartej. Krótki dystans wyścigu wykluczał jej wymianę, jednak Stommelen nie wycofał się i kontynuował wyścig przez wyłączenie wyłącznika głównego zasilania w zakrętach w celu umożliwienia hamowania i włączenie go po wyjściu z zakrętów w celu przyspieszania. Opanowanie tego umożliwiło kierowcy dojechanie na 5-tym miejscu, niespełna 4 minuty za zwycięzcą. Wyścig wygrał Reinhold Jöst za kierownicą Porsche 908/3 Turbo. Debiut modelu 936 w złych warunkach pogodowych zwrócił uwagę na problem czarnego malowania karoserii. Reklamy w słabym świetle były niemal niewidoczne, co było złą wiadomością dla sponsorów. Po wyścigu w Niemczech lakier został zmieniony na biały.
Porsche wraz z modelem 936 wygrało wszystkie 6 pozostałych wyścigów sezonu 1976 osiągając ogromną przewagę w klasyfikacji nad konkurencją. Tylko w wyścigu w Kanadzie Jacky Ickx dojechał za dwoma autami CanAm Grupy 7, jednak nie liczyły się one w punktacji Grupy 6. W klasyfikacji generalnej sezonu pod uwagę było branych 5 najlepszych rezultatów dla zespołu, natomiast w poszczególnych wyścigach punktował najwyżej sklasyfikowany pojazd każdego z producentów. Porsche zdobyło maksymalną możliwą ilość punktów (100), Renault-Alpine oraz Osella zdobyły ich tylko po 47. Załoga Jacky Ickx/Gijs van Lennep w Porsche 936 wygrała również prestiżowy 24-godzinny wyścig Le Mans. Porsche zdobyło także Mistrzostwo Świata dla producentów wraz z modelem 935.

Model Trofeu bardzo mi się spodobał już na zdjęciach smookee'go, jednak gdy już go wyjąłem z gablotki to spodobał mi sie jeszcze bardziej. To prawda, że brakuje mu kilku detali, a inne mogłyby być dokładniej zrobione. Model w obecnej formie ma jednak ciekawy, przekonujący mnie klimat Smile

[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]

Mazda 787B to najbardziej znany i jednocześnie najbardziej udany z modeli Mazdy startujących w wyścigach długodystansowych. Przygotowany został przez Mazdaspeed na sezon 1991, w którym istniały dwie Grupy C. Pierwsza z nich to C1, do której zaliczano bolidy zaprojektowane w 1991 roku wyposażone w silniki identyczne z jednostkami aut F1. Ich minimalna masa wynosiła 750 kg. Kategorię C2 tworzyły auta zbudowane zgodnie ze starszym regulaminem, posiadające mocniejsze silniki, ale mające większą masę. Mazda wyposażyła 787B w silnik z 4 wirującymi tłokami o oznaczeniu R26B, a więc należała do kategorii C2. Każdy z tłoków miał objętość 654 cm3, jednak objętość silników z tłokiem wirującym (tzw. silnik Wankla) oblicza się inaczej niż tradycyjnych jednostek napędowych. Objętość skokowa tych silników jest równa podwojonej zmianie objętości komory spalania, więc silnik zastosowany w 787B posiadał pojemność przekraczającą 5,2l. Ograniczony regulaminem osiągał 710 KM przy 9000 obr./min. Waga auta wynosiła 830 kg. W pierwszym wyścigu na torze Suzuka w Japonii w ramach FIA Sportscar World Championship 787B o numerze nadwozia 001 zakwalifikowała się na 10. miejscu wśród 17 startujących aut, a wyścig ukończyła jako szósta. Kolejny wyścig na Fuji 1000 km również ukończyła na 6. miejscu. Przed wyścigiem 24h Le Mans zaliczanego wówczas do mistrzostw prototypów zbudowano auto numer 002 o charakterystycznym pomarańczowo-zielonym malowaniu. Załoga 787B #001 w kwalifikacjach zajęła 23. miejsce, #002 był 19., natomiast 003 znalazł się na 30. pozycji. Mimo odległych pozycji w kwalifikacjach, podczas wyścigu wszystkie załogi Mazdy, korzystając na problemach technicznych oraz błędach konkurencji, wspinały się w górę klasyfikacji. Ostatecznie po kłopotach głównych rywali, Mazda 787B #002 objęła prowadzenie w wyścigu i ostatecznie wygrała 24h Le Mans jako pierwsze i jedyne auto z silnikiem Wankla. Po wyścigu zwycięski samochód trafił do muzeum, a pozostałe dwa wystartowały w sześciu kolejnych rundach zaliczanych do Mistrzostw Świata lub Japonii prototypów, ale bez znaczących sukcesów.
W kolekcji posiadam model HPI przedstawiający Mazde 787B o numerze nadwozia 001. Załoga Dave Kennedy/Stefan Johansson/Maurizio Sandro Sala ukończyła nim wyścig 24h Le Mans na 6. pozycji.

[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]

Model na białym tle można zobaczyć [link widoczny dla zalogowanych].

Ferrari HERPA z serii High Tech mimo, iż powstały na początku lat 90-tych, wciąż są doceniane ze względu na otwierane elementy oraz zaskakujące detale. Mimo, iż byłem świadomy ich jakości, z różnych względów zakup jakiegokolwiek modelu z tej serii odkładałem. Wyprzedaż smookee'go umożliwiła mi bliższe zapoznanie się z modelem 348 w wersji TB. Model spełnił moje oczekiwania i na pewno pojawią się u mnie kolejne z tej serii Smile

[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]

Model wypada dobrze także w zestawieniu z tradycyjnym modelem metalowym - HERPA jest plastikowa i nie jest malowana, jednak jej kolor jest zadowalający, co trudno pokazać na moich zdjęciach.

[link widoczny dla zalogowanych]

Ford Cortina to auto które powstało przy współpracy Forda oraz Lotusa z myślą o startach w wyścigach. Ford dostarczył 2-drzwiowe nadwozia modelu Cortina oraz zadbał o marketing i sprzedaż samochodów, natomiast Lotus zajął się wszystkimi zmianami mechanicznymi i kosmetycznymi. Auto produkowane było w latach 1963-1968, natomiast model przedstawia auto w formie, w jakiej produkowane było od 1965 do zakończenia produkcji. Podstawowa wersja 1.6L posiadała silnik o pojemności 1558 cm3 i mocy 105 KM, co przy masie 950 kg pozwalało osiągnąć przyspieszenie 0 - 100 km/h w czasie 9,6 sek. W 1965 moc podstawowej jednostki podwyższono do 109 KM. Wersja 1.6L Rally, sprzedawana przez cały okres produkcji, z silnika o tej samej pojemności osiągała 180 KM, co w połączeniu z masą 760 kg umożliwiało osiągnąć 100 km/h po 6,5 sek oraz prędkość maksymalną 206 km/h. Model Classic Carlectables okazał się niezwykle wytrzymały, gdyż podróż ze Szwajcarii przetrwał oderwany od podstawki bez żadnych uszkodzeń Smile

[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]

Lotus Europa to pierwszy samochód marki Lotus z silnikiem umieszczonym centralnie przeznaczony do użytkowania w ruchu ulicznym. Jednostka napędowa i skrzynia biegów zamontowane w tym modelu pochodziły z Renault 16. Auto bardzo dobrze trzymało się drogi, jednak silnik był zbyt słaby i nie zadowalał swoimi osiągami. Model produkcji Kyosho przedstawia najmocniejszą, produkowaną od roku 1972 wersję Special, która została wyposażona w 126-konny silnik Big Value oraz dostępną jako opcja pięciobiegową skrzynię biegów. Maksymalna prędkość samochodu wzrosła do 194 km/h.

[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]

Lotus Esprit produkowany był w latach 1976-2004. Koncept przedstawiony w 1972 roku na targach samochodowych w Turynie zaprojektowało biuro stylistyczne Italdesign. Koncept powstał na bazie wydłużonego i poszerzonego Lotusa Europy. Pierwszy Esprit S1 został zaprezentowany na targach samochodowych w Paryżu w 1975 roku. Lotus rozpoczął jego produkcję w czerwcu 1976. Za bazę posłużyła rama centralna ze stali, a nadwozie zostało wykonane z włókna szklanego. Na bazie silnika Renault powstała jednostka o pojemności 1973 cm3. Zanim trafiła do Esprit pojawiła się w modelu Eclat oraz Elite drugiej generacji z 1974. Przez lata auto było modyfikowane, natomiast rok 1987 przyniósł rewolucję stylistyczną. Kanciasty projekt nadwozia Giorgetto Giugiaro poprawił wizualnie Peter Stevens, w formie zbliżonej do prezentowanego modelu AutoArt z 1996 roku. Model ten, to pierwsza wersja Esprit z podwójnie doładowanym silnikiem V8 o pojemności 3,5 l. Silnik ten pierwotnie posiadał moc ponad 500 KM, jednak aby poradziła sobie z nim skrzynia biegów, jego moc została obniżona do 355 KM. Przyspieszenie 0-100 km/h trwało 4,9 s, natomiast prędkość maksymalna wyniosła 282 km/h.

[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]

Będę się chyba musiał rozejrzeć za kolejnymi autami tej marki Smile

[link widoczny dla zalogowanych]

Bardzo ciekawa i fajna prezentacja tych Lotusów Wink

same modele również niczego sobie, szczególnie mi się podoba Espirit Smile

Widzę, że poszedłeś "hurtowo" z Lotusami, bardzo ciekawe modele. Szczególnie fajna jest Cortina. Zainteresowałem się tym modelem po obejrzeniu jednego z odcinków programu "Auto Reaktywacja"

Ponieważ temat Lotusa i mnie jest bliski, pozwolę sobie wciąć się w wątek kolegi i zaprezentować ciekawostkę zdobytą na Ebay'u do mojej kolekcji japończyków:
[link widoczny dla zalogowanych]
Przepraszam za mały OT.

Dołączam się do opini Sprzewo - Cortina jest piękna.
Chętnie widziałbym ją u siebie - jeżeli Możesz pomóc w zakupie to poproszę o info na PW.

Alfa Romeo 155 TS BTCC Presentation to model, który jakością przekonał mnie, aby utworzyć kolekcje głównie w oparciu o skale 1:43. Auto w roku 1994 startowało w Brytyjskich Mistrzostwach Samochodów Turystycznych. Gabriele Tarquini oraz Giampiero Simoni zostali kierowcami teamu Alfa Corse. Tarquini wygrał mistrzostwa ze znaczną przewagą, natomiast 5-ta pozycja, jaką w mistrzostwach zdobył Simoni, umożliwiła zdobycie mistrzostwa konstruktorów.

[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]

Tarquini w 1994 wystartował za kierownicą 155 również w hiszpańskich wyścigach samochodów turystycznych - Campeonato de España de Turismos (CET).

[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]

Alfa 155 startowała także we Włoskich Mistrzostwach Samochodów Turystycznych. W 1994 w zespole Nordauto Engineering startowali Antonio Tamburini oraz Tamara Vidali. Udało mi się zdobyć model, którym Vidali zdobyła 10-te miejsce w klasyfikacji generalnej. Antonio Tamburini, z bardzo dużą stratą do lidera, ukończył sezon na drugiej pozycji.

[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]

W najbliższym czasie powinny się jeszcze pojawić inne modele tej włoskiej marki Smile

[link widoczny dla zalogowanych]

Zgodnie z zapowiedzią ponownie Alfa Romeo - tym razem model 75 Turbo Evoluzione w dwóch odsłonach. M4 odwzorowało modele całkiem dobrze - nie straszą postawione przy 155 z HPI Smile

[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]

W końcu coś cywilnego - Alfa Romeo 8C Spider od M4 Laughing

Oczywiście nie mogło zabraknąć wyścigowego towarzystwa auta, które wygrało Mille Miglia w roku 1930 - Alfa Romeo 6C 1750 GS Spider Zagato Smile

Przy okazji standardowych zakupów, pomyślałem, aby kupić coś, co od dawna mnie ciekawiło - model w skali 1:87. Wybór padł na Alfe Romeo 155 Herpy Smile

[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]

Warto zobaczyć różnice wielkości 1:87 przy porównywalnym modelu 1:43 Smile

[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]

Nie czytając Twojego opisu można bez problemu pomyśleć , że to 1/43 i 1/18 Wink

.

Świetne porównanie Ok!

.

Dzięki

Mimo wysokiej jakości 155 od HPI, wersja w skali 1:18 jest kuszącym, jednak odległym planem Smile

Pozostaniemy w temacie aut włoskich, jednak przeniesiemy się do Niemiec, gdzie dnia 29.5.1955 odbył się wyścig ADAC Eifelrennen na torze Nürburgring Nordschleife. Pierwotnie ADAC Eifelrennen rozgrywany był na drogach publicznych w regionie gór Eifel, od których pochodzi nazwa wyścigu. W 1927 roku, po zbudowaniu północnej pętli toru Nürburgring, został przeniesiony i rozgrywany na tym torze z przerwami do 2003 roku.
Do kolekcji trafił model Best Model przedstawiający Ferrari 750 Monza, którym Szwajcar Willie Daetwyler wypadł z trasy na 8. z 10. okrążeń i został sklasyfikowany na 18. pozycji wspomnianego wyścigu z roku 1955. Model bardzo mi się spodobał, kupiony został trochę dla wypróbowania charakterystycznego stylu włoskiej produkcji.

[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]

Williams FW26 okazał się charakterystyczny ze względu na wprowadzony w przedniej części bolidu tzw. „nos morsa”. Rozwiązanie to okazało się jednak nietrafione i w połowie sezonu bolid przeprojektowano w bardziej konwencjonalny sposób. Kierowcami zespołu w sezonie 2004 byli Juan Pablo Montoya i Ralf Schumacher. W wyniku poważnych obrażeń Schumachera w wypadku podczas Grand Prix Stanów Zjednoczonych zastępowali go Marc Gené oraz Antônio Pizzonia.

Sezon został zdominowany przez Ferrari, które wygrało 15 z 18 wyścigów, jednak ostatnią eliminację, jaką było Grand Prix Brazylii, wygrał Juan Pablo Montoya, który ukończył sezon na 5. miejscu w klasyfikacji kierowców. Schumacher zdobył miejsce 9. zaś zastępujący go Pizzonia zdobywając trzykrotnie 7. miejsce zdobył 6 punktów i tym samym 15. lokatę. Marc Gené dojechał na 10. oraz 12. miejscu nie zdobywając tym samym punktów. Wyniki kierowców pozwoliły uzyskać zespołowi 4. miejsce w klasyfikacji konstruktorów.

Do kolekcji udało się zdobyć bolid Juana Pablo Montoyi z pierwszej części sezonu.

[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]