Nowości w kolekcji Abarth098

[link widoczny dla zalogowanych]

W sezonie 1998 Nicola Larini startował w zespole Nordauto Engineering we włoskich mistrzostwach Italian Superturismo, gdzie na koniec sezonu zajął 3 miejsce. W trakcie sezonu wraz z Fabrizio Giovanardim wystąpili w dwóch wyścigach na torze Norisring w ramach niemieckiego Super Tourenwagen Cup, gdzie Larini uplasował się na 12 i 14 miejscu. Miniaturą wyścigowej Alfy Romeo 156 od Minichamps byłem zainteresowany od dawna, jednak w Polsce w sprzedaży nie widziałem chyba jeszcze nigdy żadnej odmiany, a za granicą nie jest to też bardzo popularny model, przez co ceny oferowanych egzemplarzy są zazwyczaj wyższe niż typowe dla moich zakupów. Na eBay mam ustawionych kilkanaście filtrów w poszukiwaniu interesującyh mnie modeli, jednak Alfy 156 nigdy nie ustawiłem. W jednym z filtrów pojawił się interesujący mnie model Passata z serii V8 Star, a sprzedawca miał wiele ciekawych modeli, w dodatku przecenionych, więc interesujące pozycje dodałem do obserwowanych. Od tych już obniżonych cen jako obserwujący otrzymałem jeszcze niższe propozycje niż te widoczne w ofercie i wiele z tych ofert stanowiło znaczącą obniżkę. Wśród tych modeli moją uwagę zwróciła między innymi prezentowana Alfa Romeo, sprzedawana bez opakowania, ale za to w bardzo ładnym stanie. Obok prezentowanej miniatury kupiłem jeszcze dwie inne, bo jak to często w czasie zakupów w Niemczech bywa, warto kupić więcej przedmiotów u jednego sprzedawcy ze względu na brak różnicy w cenie wysyłki. Kupowałem już wiele razy modele bez opakowań, ale te otrzymane tym razem były chyba najlepiej zabezpieczone.

[link widoczny dla zalogowanych]

W 79 numerze kolekcji Samochody PRL od Hachette pojawił się model Poloneza MR’85 w skali 1/24. Zgodnie z obecną polityką przygotowywania nowych modeli do kolekcji wyłącznie poprzez modyfikację dotychczasowych odlewów nadwozia model powstał poprzez modyfikację modelu Poloneza z 1 numeru kolekcji. Osobiście po starcie kolekcji liczyłem na pojawienie się większej ilości polskich modeli, a w przypadku Poloneza myślałem o modelu MR’87, jednak z czasem przestałem już liczyć na pojawienie się takiego modelu. Producentowi na podstawie modelu z 1978 o wiele łatwiej było przygotować wersję MR’85, która na bazie udanego pierwotnego modelu wyszła całkiem dobrze poza największa zmianą jaką jest zupełnie nowy przód. Największe jego problemy to zły kąt tzw. noska, zbyt głęboko osadzony grill oraz odstawanie od pozostałej cześci karoserii. Cały nowy przód to jeden plastikowy element i oderwałem go, żeby sprawdzić czy da się go jakoś poprawić, jednak odstawanie względem karoserii nie jest spowodowane problemem montażu, a projektu i odlewu, który dolega dołem, a odstaje górą. Również wycięcie grilla w celu przesunięcia go do przodu ze względu na grubość odlewu wygląda na niewykonalne, aby na koniec ładnie to wyglądało. O wiele lepsze byłoby wklejenie drugiego grilla np. z wydruku 3d na ten aktualny, bo miejsca jest wystarczająco. W kolekcji Legendy FSO jeszcze w zeszłym roku pojawił się model Poloneza MR’85 w skali 1/43 i w moim odczuciu tutaj również pod względem wykonania nie jest najlepiej, a nawet uważam ten model za najgorszy z dotychczas wydanych w tej serii. Prezentowana miniatura to i tak model otrzymany z reklamacji, dzięki czemu jest nieco lepszy niż pierwszy egzemplarz, jednak chociażby grill wygląda w nim mocno nienaturalnie, zawieszenie z przodu jest wysokie, a to z tyłu zdecydowanie zbyt niskie. Z tego względu z daleka mimo merytorycznie błędnego porzodu o wiele lepiej wygląda model od Hachette w skali 1/24.

[link widoczny dla zalogowanych]

Lloyd Casner w 1963 wystartował w GP Reims za kierownicą Maserati Tipo 61. Auto z numerem nadwozia [link widoczny dla zalogowanych] pierwotnie wyglądało jak pokazywane już [link widoczny dla zalogowanych], jednak w 1962 zostało przebudowane przez włoskie przedsiębiorstwo karoseryjne CSC do odmiany określanej jako C.D.M (Cavalieri Drogo Maserati). Kierowca nie ukończył wspomnianej rywalizacji w GP Reims w wyniku awarii silnika. Prezentowana miniatura pochodzi z gazetowej serii Maserati 100 Years Collection i została wykonana przez [link widoczny dla zalogowanych]. W serii pojawił się jeszcze model tego auta z Guards Trophy na torze Brands Hatch z numerem #9 i oba oferowane były w świetnej cenie, jednak zdecydowałem się wyłącznie na prezentowaną miniaturę z numerem #34.

Alfa 156 bardzo ciekawa. Wygląda super, a malowanie z Selenią na czele dodaję klimatu. Bardzo mi się podoba.

Z trzech zakupionych razem modeli właśnie z Alfy jestem chyba najbardziej zadowolony. Egzemplarz dobrze zniósł próbę czasu, a z tego co widziałem sporo tych modeli posiada już odpadające po latach kalkomanie.

[link widoczny dla zalogowanych]

Do pierwszego wyścigu sezonu 1996 IMSA GT Championship zespół Brix Racing przystapił z dwoma egzemplarzami nowego auta, którym był Oldsmobile Aurora. Startem sezonu była 24-godzinna rywalizacja na torze Daytona International Speedway, do której auta zespołu zakwalifikowały się na 1 i 4 pozycji w klasie GTS-1. W wyścigu załogi stanowili odpowiednio Irv Hoerr / Brian Cunningham / Mike Borkowski / Darin Brassfield w aucie z numerem #1 oraz Rob Morgan / Charles Morgan / Joe Pezza / Jon Gooding /Irv Hoerr w aucie z numerem #5. Auto z numerem #1 nie ukończyło rywalizacji ze względu na pożar, natomiast załoga z numerem #5 finiszowała na 1 miejscu w swojej klasie. W dalszej części sezonu Aurora wygrała łącznie 8 z 10 wyścigów, o czym wspominałem już we wpisie na temat [link widoczny dla zalogowanych] odmiany. W klasyfikacji kierowców sezonu 1996 triumfował Irv Hoerr. Okazja do zakupu modelu z 24h Daytona pojawiła się wraz z zakupem prezentowanej już Alfy Romeo 156. Dopiero podczas obrabiania zdjęć zauważyłem, że w modelu brakuje fragmentu kalkomanii. Dodatkowo trafiło na logotyp GTE Mobilnet, a właśnie ten sponsor wyróżnia auto z numerem #1, gdyż na drugim analogicznie pojawiły się logotypy ACXIOM. Ogółem szukałem takiego modelu dłużej niż od czasu prezentacji poprzedniego wpisu w 2016 roku i cieszę się, że się udało.

Kolejne piękne sportowe modele. Co jeden to ciekawszy. Klasyk Maserati świetny, a i Oldsmobile bardzo ciekawy. Obydwa nie są częstymi modelami w kolekcjach.

Oldsmobile sprawia bardzo dobre wrażenie, a trzeba pamiętać, że to już stary Minichamps, jeszcze z metalowyhm podwoziem Wink

[link widoczny dla zalogowanych]

W sezonie 2002 V8 Supercar Championship Series zespół Briggs Motor Sport obok dwóch egzemplarzy Forda AU Falcon w malowaniu [link widoczny dla zalogowanych] wystawiał również auto z numerem #600 w malowaniu Caterpillar. O ile dwa pierwsze auta miały stały skład, który stanowili Max Wilson i Tony Longhurst, o tyle w dodatkowym aucie w sezonie 2002 znaleźli się Simon Wills, Steve Owen, [link widoczny dla zalogowanych] i Dean Canto, a w wyścigach długodystansowych jako drugi kierowca Dale Brede. Najwyżej sklasyfikowany był Simon Wills, jednak w sezonie 2002 startował w aż 4 zespołach i zajął 20 miejsce. W związku z częstymi zmianami kierowców producent prezentowanego modelu nie zdecydował się na przypisanie miniatury do konkretnego kierowcy pozostawiając miejsca na nazwisko kierowcy puste. Miniaturę zakupiłem jako pakiet dwóch modeli wraz z prezentowanym już [link widoczny dla zalogowanych] z tego samego sezonu. Model widoczny na zdjęciach porównawczych to starsza odmiana modeli Classic Carlectbales i dotarł do mnie w tej samej paczce.

Bardzo podoba mi się Aurora zarówno w wersji wyścigowej jak i cywilnej, chyba zacznę polować na model, który pokazałeś.

Możesz nawet spróbować upolować zwycięzcę wyścigu Wink

Duet Falconów rewelacja. Specyficzną mają linią, a może to te malowanie. Mega Smile

Świetne modele, na wspólnych fotkach wyglądają rewelacyjnie. Super

And1 napisał:

Duet Falconów rewelacja. Specyficzną mają linią, a może to te malowanie. Mega Smile

Linia nadwozia AU jest specyficzna i dopiero lifting do modelu [link widoczny dla zalogowanych] przywrócił bardziej typowy wygląd nadwozia.

mafo napisał:

Świetne modele, na wspólnych fotkach wyglądają rewelacyjnie. Super

Dzięki! Co ciekawe chociażby w tylnej części najbliżej rzeczywistości pod względem kształtu lamp i nadwozia wśród modeli Falcona AU jest ta biedna odmiana Classic Carlectables, która pod tym względem wypada lepiej niż nowsze modele tego producenta i te od Biante.

[link widoczny dla zalogowanych]

Po [link widoczny dla zalogowanych] w wykonaniu fabrycznej ekipy Peugeota na sezon 2005 przygotowano poprawiony model 307 WRC oznaczony jako Evo 2. Marcus Grönholm pozostał w zespole, a kierowcą drugiego auta został przechodzacy z Forda Markko Märtin. Już podczas inauguracji sezonu w Monte Carlo konkurencyjność kierowców 307 WRC w specyfikacji Evo 2 pokazała, że rozwój auta poszedł w dobrym kierunku. Pierwsze podium już podczas kolejnej rundy w Szwecji zdobył Markko Märtin, który po przygodach Grönholma i innych kierowców zdobył 2 miejsce. Po trzeciej rundzie sezonu rozegranej w Meksyku Peugeot prowadził w klasyfikacji producentów i liczył się w walce o tytuł w dalszej części sezonu, jednak głównie ze względu na to, że François Duval z Citroëna jeździł poniżej poziomu oczekiwań. Już w trakcie sezionu wiadome było, że to ostatni sezon fabrycznego zespołu Peugeota w WRC i producent planuje skupić się na budowie zwycięskiej konstrukcji na 24-godzinny wyścig w Le Mans. W sezonie 2005 doświadczony Markko Märtin zdecydowanie odstawał wynikami względem Marcusa Grönholma, czego finałem był tragiczny wypadek podczas Rajdu Wielkiej Brytanii. Markko Märtin korzystał z tego samego nadwozia, którym zdobył 2 miejsce w Rajdzie Szwecji, jednak tym razem zupełnie nie potrafił wydobyć z auta potencjału, tłumacząc słabą dyspozycję nieprzewidywalnością i brakiem zaufania do auta. Podczas 15 oesu stanowiącego drugą niedzielną próbę Markko Märtin stracił panowanie nad pojazdem i uderzył w drzewo prawą stroną samochodu. Miejsce pilota zajmował Michael Park, który był pilotem Markko Märtina od 2000 roku. Märtin w wypadku nie doznał żadnych obrażeń, natomiast Park zginął na miejscu. Krótko po wypadku Markko Märtin ogłosił zakończenie kariery. Jego miejsce w zespole w dalszej części sezonu zajęli Daniel Carlsson i Nicolas Bernardi. Na koniec roku zespół Peugeota zajął 2 miejsce w klasyfikacji producentów, co stanowiło zdecydowaną poprawę względem poprzedniego sezonu. Marcus Grönholm zdobył taką samą ilość punktów co Petter Solberg, jednak ze względu na tylko 2 wygrane rajdy znalazł się na 3 miejscu. Markko Märtin pomimo opuszczenia 4 ostatnich rund był 5. Mistrzem został Sebastien Loeb z Citroëna, który po śmiertelnym wypadku Michaela Parka celowo opóźnił zdobycie tytułu mistrzowskiego, otrzymując karę za zbyt wczesny wjazd do punktu kontroli czasu. Historia modelu 307 w WRC nie dobiegła końca wraz z odejściem fabrycznej ekipy, a pojazdy w specyfikacji Evo 3 znalazły się na starcie kolejnego sezonu. Miniaturę 307 WRC Evo2 z Rajdu Szwecji 2005 zamówiłem w akcji zakupowej organizowanej na forum. Cena gablotkowego wydania od IXO wynosiła wówczas zaledwie 5 Euro, a miniatura pozytywnie mnie zaskoczyła.

Ciekawy opis i fajny model. Aż dziw bierze, że tak mało sponsorów na karoserii... Wink